"ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΗ" ΟΔΟΣ ΣΒΟΡΩΝΟΥ

Aυτή είναι η κατάσταση σήμερα στην οδό Σβορώνου... Μια χαρά parking δηλαδή. Το σημερινό μενού βέβαια περιλαμβάνει και (ΗΧΟΓΡΑΦΗΜΕΝΗ) κλήση στις 10.45 στη δημοτική αστυνομία...οι οποίοι ακόμα έρχονται... Αλλά ξέχασα προεκλογικά δεν έχεις κλήσεις...

Πρώην ψηφοφόρος του νυν και δυστυχώς και μελλοντικού δημάρχου

ΡΗΞΙΣ: Προσυπογράφουμε κάθε λέξη της παραπάνω ανάρτησης από το blog "ΛΕΥΤΕΡΙΑ"

Πλήρωνε Έλληνα την κόρη του Τούρκου φασίστα-τρομοκράτη Ισμαήλ Τζεμ Ιπεκτσή

Έμμισθη σύμβουλος του Γιώργου Παπανδρέου η κόρη του Ismael Cem!
Δημοσιεύουμε με κάθε επιφύλαξη άρθρο, που στηρίζεται σε πληροφορίες που επικαλείται η εφημερίδα Ελεύθερος Κόσμος
Η κόρη του πρώην Τούρκου υπουργού Εξωτερικών Ismael Cem φέρεται να έχει προσληφθεί ως σύμβουλος του Γιώργου Παπανδρέου με αρμοδιότητα τις “πράσινες” επενδύσεις, σύμφωνα με πληροφορίες που επικαλείται δημοσίευμα της εφημερίδας Ελεύθερος Κόσμος. Η Ipek Nur Cem Taha θα αμοίβεται για τις υπηρεσίες της από το υστέρημα των Ελλήνων φορολογούμενων παρά το γεγονός ότι κατάγεται από εύπορη οικογένεια Σαμπαταϊστών της γείτονος. Πλέον προκύπτει μείζον ηθικό και πολιτικό ζήτημα καθώς το όνομα του θανόντα Ismael Cem εμπλέκεται στο δυνητικό υπουργικό συμβούλιο που θα αναλάμβανε τα ηνία της εξουσίας, με βάση το σχέδιο πραξικοπήματος Βalyoz της φασιστικής-τρομοκρατικής οργάνωσης ΕΡΓΕΝΕΚΟΝ.
Η κόρη του Cem δεν είναι η πρώτη Τουρκάλα σύμβουλος του Γιώργου Παπανδρέου. Ως υπουργός Εξωτερικών είχε προσλάβει την Τουρκάλα δημοσιογράφο Nur Batur (φωτό), ανταποκρίτρια της εφημερίδας Ηurriyet στην Αθήνα, συγγενή πρώτου βαθμού γυναίκας διπλωμάτη, η οποία υπηρετούσε ως πρόξενος της Ελλάδας στη χώρα μας και είχε δημιουργήσει σωρεία προβλημάτων. Η Βatur συνόδευε αποστολές Ελλήνων πολιτικών στο εξωτερικό, «παρακολουθώντας» εκ του σύνεγγυς τα τεκταινόμενα, ενώ προκάλεσε σοβαρά προβλήματα με την «αλλοίωση» κειμένου συνέντευξης υπουργού της κυβέρνησης της ΝΔ, προκαλώντας την πρώτη σοβαρή κρίση στους κόλπους της. H Νur Βatur που πρωτοστατεί σήμερα στην ίδρυση ελληνοτουρκικού συνδέσμου δημοσιογράφων, ήταν εκείνη που υπέγραφε το καλοκαίρι του 2000 συκοφαντικό άρθρο της Hurriyet με τίτλο «Σκάνδαλο ομοφυλοφιλίας στην ελληνική πολιτική» με αθλιότητες σε βάρος του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ - ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ - ΜΕΡΟΣ Α΄

ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΟΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΤΕΡΟΙ: Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ

"ΟΠΟΥ ΔΕΝ ΠΙΠΤΕΙ ΛΟΓΟΣ, ΠΙΠΤΕΙ ΡΑΒΔΟΣ"

Ο Πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου Κατερίνης (Ευαγγελικός το θρήσκευμα), μιλώντας στην πλατεία Λιτοχώρου σήμερα στο συλλαλητήριο διαμαρτυρίας κατά του ηγούμενου Μάξιμου είπε και το χαρακτηριστικό ρητό : "Όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος"... Και πράγματι λίγη ώρα αργότερα έπεφτε αρκετή "ράβδος" μπροστά στο μοναστήρι του Αγίου Διονυσίου... Εναντίον της Ευαγγελικής Εκκλησίας θα τα έλεγε αυτά τα περί ράβδου ο κ. Πρόεδρος;

Τουρκία: H μυστική υπηρεσία ήξερε για τις απειλές κατά του Χ. Ντινκ

Η τουρκική Υπηρεσία Πληροφοριών (MIT) παραδέχθηκε ότι ήταν ενήμερη πως ο δολοφονηθείς δημοσιογράφος Χραντ Ντινκ αντιμετώπιζε απειλές από αξιωματούχους του γραφείου του νομάρχη Κωνσταντινούπολης.

Σε επιστολή της προς το δικαστήριο που δικάζει τους δολοφόνους του Χραντ Ντινκ η MIT αναφέρει ότι γνώριζε ότι ο δολοφονηθείς αντιμετώπιζε απειλές, και γνώριζε επίσης την πηγή ορισμένων απειλών, αλλά αρνείται ότι είχε στοιχεία ή ενδείξεις για επικείμενη δολοφονική απόπειρα εναντίον του.


Πηγή: infognomonpolitics.blogspot.com

85.000 οι Ι5 στο στρατό από το 1980 – 2004. Επανεξετάζονται οι Ι5 έως 45 χρονών

Με το ενδεχόμενο να περάσουν αυτεπάγγελτα από επανεξέταση της σωματικής τους ικανότητας βρίσκονται πλέον χιλιάδες απαλλαγέντες από τη στρατιωτική θητεία για λόγους υγείας, σύμφωνα με απόφαση του υπουργού Εθνικής Αμυνας κ. Ευ. Βενιζέλου.

«Απαλλαγέντες από την υποχρέωση στράτευσης επειδή κρίθηκαν από αρμόδιες υγειονομικές επιτροπές ή συμβούλια των Ενόπλων Δυνάμεων ακατάλληλοι για στράτευση για λόγους υγείας είναι δυνατόν να παραπέμπονται αυτεπάγγελτα για επανεξέταση της σωματικής τους ικανότητας για στράτευση εκτάκτως οποτεδήποτε μέχρι τη συμπλήρωση του 45ου έτους της ηλικίας τους» αναφέρεται στην υπουργική απόφαση.

Σύμφωνα με “Το Βήμα” η αυτεπάγγελτη παραπομπή όσων έχουν απαλλαγεί ως Ι5 θα γίνεται από το αρμόδιο στρατολογικό γραφείο κατόπιν διαταγής της Διεύθυνσης Στρατολογικού του Γενικού Επιτελείου του οικείου κλάδου των Ενόπλων Δυνάμεων και οι παραπεμπόμενοι θα υποχρεούνται να παρουσιαστούν για επανεξέταση εντός διμήνου από το «κάλεσμα» στα στρατολογικά γραφεία.

Οι υγειονομικές επιτροπές θα υποχρεούνται πλέον να εκδίδουν άμεσα γνωματεύσεις για τους επανεξεταζομένους. Μάλιστα στις γνωματεύσεις ακαταλληλότητας θα αναγράφουν υποχρεωτικά αν υπάρχει πιθανότητα ή όχι βελτίωσης ή ίασης της πάθησης. Οσοι μπορούν να μετακινηθούν για παρουσίαση στις υγειονομικές επιτροπές και δεν παρουσιάζονται εντός της προβλεπόμενης προθεσμίας λογίζονται αυτοδίκαια ικανοί κατηγορίας πρώτης (δηλαδή, Ι1), από την επομένη της ημερομηνίας λήξης της προθεσμίας και υπέχουν στρατιωτικές υποχρεώσεις!

Οπως είναι αυτονόητο, όσοι κριθούν ικανοί οποιασδήποτε κατηγορίας καλούνται στα όπλα από την ημερομηνία έκδοσης της σχετικής γνωμάτευσης, ενώ όσοι έχουν ενεργή αναβολή κατάταξης λόγω υγείας θα δώσουν ραντεβού με τη στρατολογία μόλις αυτή λήξει.

Η απόφαση του κ. Βενιζέλου προέκυψε έπειτα από σχετική πρόταση του αρχηγού ΓΕΕΘΑ, πτεράρχου (Ι) κ. Ι. Γιάγκου και σε εφαρμογή του νόμου 3421/2005. Σύμφωνα με πηγές του Πενταγώνου, υπάρχει σοβαρή αδυναμία στη συγκεντρωτική καταγραφή του αριθμού των Ι5 καθώς, όπως αναφέρουν, τα στοιχεία είναι διάσπαρτα στα στρατολογικά γραφεία της χώρας.

Μάλιστα θεωρείται ιδιαίτερα πιθανή η γεωμετρική αύξηση των απαλλαγών για λόγους υγείας τα τελευταία χρόνια. Τα πλέον πρόσφατα στοιχεία είναι ότι από το 1980 ως το 2004 είχαν κριθεί 85.000 Ελληνες ακατάλληλοι για στράτευση (Ι5), εκ των οποίων επανεξετάστηκαν χιλιάδες και πολλοί κλήθηκαν εκ νέου να υπηρετήσουν.

Μάλιστα είχαν εντοπιστεί και 1.000 περιπτώσεις-«μαϊμού», από τις οποίες οι 95 αφορούσαν καλλιτέχνες, ποδοσφαιριστές και οικονομικούς παράγοντες.

http://www.onalert.gr/

Πρόσθεσις

Aν ευτυχής ή δυστυχής είμαι δεν εξετάζω.
Πλην ένα πράγμα με χαράν στον νου μου πάντα βάζω —
που στην μεγάλη πρόσθεσι (την πρόσθεσί των που μισώ)
που έχει τόσους αριθμούς, δεν είμ’ εγώ εκεί
απ’ τες πολλές μονάδες μια. Μες στ’ ολικό ποσό
δεν αριθμήθηκα. Κι αυτή η χαρά μ’ αρκεί.

Κωνσταντίνος Καβάφης

«Είμαι κατά της οικογενειοκρατίας, αλλά…»

Του Χαριδημου Κ. Τσουκα*
Ουδόλως εκπλήσσει· πώς θα δικαιολογούσε, άλλωστε, την πολιτική της σταδιοδρομία; Επίλεκτος γόνος ανατολίτικου τύπου πολιτικής δυναστείας, η κυρία Ντόρα Μπακογιάννη αναφέρθηκε στη δημαρχιακή υποψηφιότητα του γιου της Κώστα Μπακογιάννη στο Καρπενήσι, με το εξής σχόλιο: πρόκειται για «φυσική εξέλιξη ενός τέκνου που μεγαλώνει σε πολιτική οικογένεια και όπως το παιδί ενός δικηγόρου έχει πολλές πιθανότητες να γίνει δικηγόρος ή ενός γιατρού να γίνει γιατρός, έτσι τα παιδιά των πολιτικών είναι πολύ πιθανόν να ασχοληθούν και αυτά με την πολιτική».
Λογικό ακούγεται. Μόνο που η λογική δεν συνίσταται μόνο σε στατιστικού τύπου διαπιστώσεις, αλλά και στη δεοντολογική-ηθική κατανόηση της λογικής που διαπερνά ένα κοινωνικό σύστημα. Φανταστείτε λ. χ. τον πρύτανη της Οξφόρδης να λέει ότι το πανεπιστήμιό του, καθότι υψηλών απαιτήσεων και (σύντομα) διδάκτρων, «έχει πολλές πιθανότητες» να προσελκύσει παιδιά των υψηλότερων εισοδηματικά οικογενειών. Στατιστικά μιλώντας, λογικά έγκυρος θα ήταν ο συλλογισμός του, αλλά θα μας εντυπωσίαζε η προσπάθεια του πρύτανη να περιορίσει τη λογική του σε μια δήθεν ουδέτερη καταγραφή στατιστικών τάσεων, αποποιούμενος τη δεοντολογική-ηθική διάσταση του αξιώματός του. Με άλλα λόγια: μάλλον έτσι είναι, αλλά πρέπει να είναι;
Από τους φίλους του κ. Χριστοφοράκου ίσως είναι υπερβολικό να ζητά κανείς τέτοιους λεπτούς συλλογισμούς. Ανθρωποι που έχουν μάθει να υπηρετούνται από άλλους, δυσκολεύονται να καλλιεργήσουν την ηθική οξύνοια. Οχι γιατί στερούνται ηθικής ευφυΐας, ούτε μόνο γιατί πρόκειται για ναρκισσιστικές προσωπικότητες, αλλά γιατί, στις νεωτερικές κοινωνίες, προκειμένου να κερδίσουν την ηθική νομιμοποίηση, είναι αναγκασμένοι να μετέρχονται πρακτικών απόκρυψης των συμπεριφορών τους· είναι υποχρεωμένοι να αυταπατώνται και να παραπλανούν.
Οπως ο ρατσισμός ή ο χρηματισμός, η οικογενειοκρατία είναι μια πρακτική για την οποία δεν υπερηφανεύονται αυτοί που την ασκούν, γι' αυτό προσπαθούν να την αποκρύψουν. Ενας τρόπος είναι η «φυσικοποίηση» της πρακτικής (για «φυσική εξέλιξη…» μίλησε η κυρία Μπακογιάννη). Ενας άλλος είναι η υποκρισία: υιοθετείς την πρακτική και συγχρόνως την καταδικάζεις· αποποιείσαι ρητορικά την οικογενειοκρατία, την ίδια στιγμή που την επιλέγεις, όπως ο ρατσιστής διακηρύσσει «εγώ δεν είμαι ρατσιστής», για να προσθέσει, «αλλά δεν θέλω μαύρους στη γειτονιά μου»!
Διαβάστε τις δηλώσεις πολιτικής υποστήριξης στον κ. Κώστα Μπακογιάννη και θα εντυπωσιαστείτε με την ομοιότητά τους. Λέει ο πρώην υφυπουργός (ωιμέ!) κ. Μιχαλολιάκος (επικεφαλής του Τομέα Αυτοδιοίκησης της Ν. Δ.): «Στην καινούργια Ν. Δ. δεν υπάρχει χώρος […] για οικογενειοκρατία. Παρά ταύτα, όμως, η καινούργια Ν. Δ., σε ένδειξη τιμής στη μνήμη του Παύλου Μπακογιάννη, στη γενέτειρά του, το Καρπενήσι, δεν θα στηρίξει […] άλλον υποψήφιο». Λέει ο πρόεδρος Καρατζαφέρης: «Είμαι κατά της οικογενειοκρατίας. Ομως στην περίπτωση του Κώστα Μπακογιάννη, όσοι πιστεύουμε στη δημοκρατία έχουμε ένα χρέος απέναντι στον Παύλο Μπακογιάννη». Λέει ο «γαλάζιος» υποψήφιος περιφερειάρχης Στερεάς Ελλάδας κ. Χειμάρας: «Ο Κώστας Μπακογιάννης είναι γιος του Παύλου Μπακογιάννη και της Ντόρας Μπακογιάννη που καλείται να συνεχίσει το έργο του πατέρα του».
Με άλλα λόγια: δεν είμαι οικογενειοκράτης, αλλά θα υποστηρίξω έναν υποψήφιο με οικογενειοκρατικά κριτήρια! Ασυνάρτητο; Φυσικά. Ενοχλείται κανείς; Αμφιβάλλω. Στη χώρα των Παπανδρέου, Καραμανλή, και Σαμαρά μπορείς να υποστηρίζεις τα πάντα και τα αντίθετά τους, ατιμωρητί· να αλλάζεις βολικά την άποψή σου, χωρίς συνέπειες· να λες όποια μπαρούφα θες και να σε χειροκροτούν! Η γελοιότητα δεν έχει όρια στη χαριτωμένη μας χώρα...
Η υποκρισία, βέβαια, δεν είναι τυχαία· οι υποκριτές δεν είναι ανόητοι. Τι άλλο θετικό μπορείς να πεις για τον κ. Κώστα Μπακογιάννη ως υποψήφιο δήμαρχο Καρπενησίου, εκτός από το ότι είναι γιος του αείμνηστου πατέρα του; Αντε να εκθειάσεις και τη νεότητά του, την καλή οικογένειά του, και τις λαμπρές σπουδές του στην Αμερική! Είναι αρκετά;
Σε τι διακρίθηκε ο κ. Μπακογιάννης επαγγελματικά; Πού είδαμε να ακονίζει την κρίση του μέχρι τώρα για να διαισθανθούμε πώς θα ασκήσει το αξίωμά του αύριο; Πόσο καλά γνωρίζει τα προβλήματα της πόλης κάποιος που η μόνη σχέση με τη γενέτειρα του πατέρα του ήταν οι περιστασιακές, ολιγοήμερες διακοπές; Τι να συνάγουμε για την εκτίμηση που τρέφει για την πόλη που θέλει να διοικήσει κάποιος ο οποίος παντρεύεται σε τοπική εκκλησία και μεταφέρει τα εδέσματα (και τον σχετικό εξοπλισμό) της γαμήλιας δεξίωσης από υπερπολυτελές κέτερινγκ της Αθήνας;
Οτι οι υποστηρικτές του τον αντιλαμβάνονται κυρίως ως τον «γιο του Παύλου» παρά ως αυτόβουλο πολιτικό ον είναι δηλωτικό όχι μόνο της μικρής πολιτικής βαρύτητας που αναγνωρίζεται στον κ. Μπακογιάννη, αλλά και των ανορθολογικών κριτηρίων που διέπουν την πολιτική ζωή. Οπως στην Ινδία τον δολοφονηθέντα Ρατζίβ Γκάντι διαδέχθηκε στην πολιτική αρχικά η σύζυγος και τώρα τα παιδιά, έτσι και τον δολοφονηθέντα Παύλο Μπακογιάννη διαδέχθηκε η Ντόρα και, τώρα, ο Κώστας. Στις τριτοκοσμικές κοινωνίες το κύριο κριτήριο αναφοράς στη λειτουργία του δημόσιου βίου δεν είναι τα προσόντα αλλά η συγγένεια.
Με την υποψηφιότητά του για δήμαρχος Καρπενησίου ο κ. Μπακογιάννης αξιοποιεί το συμβολικό κεφάλαιο του πατέρα του και το πολιτικό κεφάλαιο (συσσωρευμένο με πολύ ρουσφετολογικό κόπο…) της πρώην βουλευτή Ευρυτανίας μητέρας του. Ο εκλογικός μηχανισμός της μητέρας, ένα εκτεταμένο σύστημα ντόπιων αυλοκολάκων, διαμεσολαβητών και κομματανθρώπων, περνάει πλέον στον γιο. Αν κρίνουμε από το πόσο ενδιέφερε η διοίκηση του Δήμου Αθηναίων τη μητέρα, μπορούμε να εικάσουμε πόσο θα ενδιαφέρει η διοίκηση του Δήμου Καρπενησίου τον γιο...
Η βαλκάνια Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει…
* Ο κ. Χ. Κ. Τσούκας (htsoukas@gmail. com) είναι καθηγητής στα Πανεπιστήμια Κύπρου και Warwick.

Πώς να αλλάξουμε τη ρότα;

Tου Χρηστου Γιανναρα
Σε ποια χέρια βρίσκεται η χρεοκοπημένη οικονομία της χώρας, ποιος διαχειρίζεται την ελπίδα ανάκαμψης, την προσπάθεια εξόδου από τη δεδομένη, μη διακηρυγμένη πτώχευση; Η τηλεοπτική εμφάνιση του υπουργού Οικονομίας, τη Δευτέρα 11 Οκτωβρίου στους «Νέους Φακέλους», έθετε το ερώτημα με αγχώδη ένταση.
Εικόνα αιφνιδιασμένου μαθητή σε προφορική εξέταση, πολύ μέτριου μαθητή. Που χάνει τα λόγια του, απαντάει άλλα αντ’ άλλων. Ταραγμένος, κομπιάζοντας, ενοχλημένος που εκτίθεται δημόσια. Ανίκανος έστω να υπεκφύγει, να αποφύγει με ετοιμόλογη δεξιότητα την αποκάλυψη των αδυναμιών του.
Εικόνα, περισσότερο, μικρομεσαίου κομματικού στελέχους σε επαρχιακή (πολύ επαρχιακή) οργάνωση «βάσης». Και επιστράτευε ύφος υπουργικής αυτονόητης υπεροχής, σε κωμική αντίθεση προς τη χαλαρή, ήρεμη βεβαιότητα των διάσημων στον διθενή στίβο συνομιλητών του. Δεν καταλάβαινε ότι έτσι ανέδειχνε απροκάλυπτα συμπλεγματική τη συμπεριφορά του.
Εικόνα, προπαντός, θλιβερής ανθρώπινης αλλοτρίωσης: Ατομο καταξιωμένο με δημόσιες ευθύνες, τιμές, προβολή, όμως ανίκανο να συζητήσει πρόβλημα, να παραδεχθεί πρόβλημα, να αποπαγιδευτεί από τη μονότροπη κομματική απολογητική.
Αδύνατο να αναμετρηθεί με ερωτήματα, να συγκροτήσει επιχείρημα, να τεκμηριώσει τον λόγο του. Πάλευε σπασμωδικά μόνο να υπερασπίσει την κυβέρνηση με παιδαριώδεις γενικολογίες, επαναλήψεις, πάλι και πάλι, λαϊκίστικων στερεοτύπων: «Εχουμε κάνει βήματα, δεν έχουν γίνει όλα». Και την ευθύνη για όλα, ολόκληρη, την έχουν οι κομματικοί του αντίπαλοι.
Απέναντί του τα δύο σαΐνια, οι Αμερικανοί οικονομολόγοι – άκρως διακριτικοί στην ευγενική τους συγκατάβαση γι’ αυτόν τον υπουργό Οικονομικών που έμοιαζε να σκέπτεται με κασέτα παραταξιακής πειθαρχίας. Ισως να είχαν υποθέσει ότι η συζήτηση με στέλεχος κόμματος «σοσιαλιστικού» θα τους στρίμωχνε σε απαιτήσεις για προτεραιότητες κοινωνικού κράτους, σχέσεων κοινωνίας, στόχων κοινωνικής συνοχής. Ενώ αυτός, αξιολύπητος, χτυπιόταν για να αποδείξει ότι η κυβέρνησή του είναι συνεπέστατα πειθαρχημένη στις εντολές των επιτρόπων της «ελεύθερης αγοράς». Η φυσιογνωμική έκφραση των συνομιλητών του πρόδιδε, μαζί με τη συγκατάβαση, και απορία: Πειθαρχικότερον υπήκοο και θιασώστη του αχαλίνωτου καπιταλισμού από αυτόν τον «σοσιαλιστή» υπουργό, δύσκολα θα μπορούσαν να φανταστούν.
Σίγουρα, ένα κρίσιμο για το εκλογικό αποτέλεσμα ποσοστό ψηφοφόρων στην Ελλάδα δεν αντιλαμβάνεται ούτε την κραυγαλέα ανεπάρκεια του πρωτόπειρου υπουργού Οικονομικών ούτε την αντίφαση κόμματος «σοσιαλιστικού» να ασκεί πολιτική αχαλίνωτου καπιταλισμού. Καταπίνουν οι ψηφοφόροι απερίσκεπτα τη δικαιολογία ότι «δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς, μια χρεοκοπημένη χώρα, έρμαιο των δανειστών της, είναι αναπότρεπτα υπόδουλη στους όρους που επιβάλλει το κυρίαρχο οικονομικό σύστημα».
Σαθρή η δικαιολογία. Δεν χρεοκόπησε η χώρα από το κόστος του κοινωνικού κράτους, δεν «τα φάγαμε όλοι μαζί», όπως θέλει να υποκρίνεται ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης. Η χώρα πνίγηκε στον υπέρμετρο δανεισμό που αποτόλμησαν αμοραλιστές πολιτικοί, για να εξαγοράσουν με εξωφρενικές παροχές και διορισμούς την ψήφο των πολιτών, την κραιπαλική ηδονή της εξουσίας. Το κράτος πτώχευσε, γιατί η οικονομία του καταληστεύθηκε διαδοχικά από το πράσινο, το γαλάζιο, πάλι από το πράσινο και πάλι από το γαλάζιο κομματικό κράτος. Αν το «σοσιαλιστικό» κόμμα ήθελε να πάψει να εμπαίζει την ελληνική κοινωνία με τον τίτλο του, μπορούσε να αποστασιοποιηθεί τίμια από την κλεπτοκρατία: Να διαλύσει το πράσινο κομματικό κράτος, το παρακράτος των πρασινοφρουρών και να ξαναστήσει στη χώρα θεσμούς κοινωνικού κράτους.
Να θεσμοθετήσει χωρισμό του κράτους από την κυβέρνηση, την κάθε κυβέρνηση, να αυτονομηθεί η κρατική λειτουργία από την κομματική ιδιοτέλεια, να εφαρμόζουν οι κρατικοί λειτουργοί το ξεχωριστό κάθε κυβέρνησης πολιτικό πρόγραμμα, αλλά για να υπηρετήσουν την κοινωνία, όχι την επανεκλογή του κυβερνώντος κόμματος. Και αυτή η (αυτονόητη στη δημοκρατία) κοινωνικοποίηση του κράτους να εξασφαλιστεί με θεσμικές εγγυήσεις αξιοκρατίας, καταξίωσης της ανθρώπινης ποιότητας, της δημιουργικότητας, της άμιλλας.
Ποιος εμπόδισε το «σοσιαλιστικό» κόμμα να είναι συνεπές με τις επαγγελίες του τίτλου του; Ποιος εμπόδισε το αντίπαλο στη διεκδίκηση της εξουσίας κόμμα να φιλοδοξήσει ταυτότητα και επωνυμία κόμματος «λαϊκού»; Η χρεοκοπία και ο διεθνής εξευτελισμός της Ελλάδας σήμερα έχει μία και μοναδική αιτία, ολοφάνερη και αδιαμφισβήτητη: την υποκατάσταση του κράτους από το κομματικό κράτος, την υποταγή της κοινωνίας στον ζυγό της κομματοκρατίας.
Αναπόφευκτα τραυλίζει ή γενικολογεί ανόητα ο υπουργός Οικονομίας αντιμέτωπος με τα ερωτήματα του Αλέξη Παπαχελά. «Πώς ξαναβάζουμε τη χώρα σε τροχιά ανάπτυξης»; Μα είναι περισσότερο από φανερό ότι τον υπουργό Οικονομίας και τον προκλητικής ανεπάρκειας πρωθυπουργό του δεν τους ενδιαφέρει η χώρα και η επανεύρεση αναπτυξιακής δυναμικής. Το μόνο που τους κόφτει είναι να περισώσουν αταλάντευτη, ακόμα και μέσα στην καταστροφή, την κομματοκρατία, να κερδίσει χρόνο εξουσίας η συντεχνία τους. Η καταιγιστική κενολογία προπαγάνδας, η μικρονοϊκή αυθυπεράσπιση που ακατάπαυστα αναμηρυκάζουν (από τα κατακίτρινης δημοσιογραφίας κρατικά κανάλια) αυτό βεβαιώνει.
Για να βάλουμε τη χώρα σε τροχιά ανάπτυξης πρέπει να υπάρχει κράτος που να λειτουργεί. Για να λειτουργήσει το κράτος πρέπει να παταχθεί θεσμικά ο βιασμός του κοινωνικού σώματος από τον ασύδοτο συνδικαλισμό. Και τότε να οργανωθεί τεκμηριωμένα απροκατάληπτη αξιολογική κρίση της δημοσιοϋπαλληλίας. Με απολύσεις των περιττών, των ανίκανων, των φαύλων. Αλλά και επιτελικά σχεδιασμένη, με καθολική κοινωνική συνέγερση συντονισμένη, τη θετική, αναπτυξιακή απορρόφηση του σοκ των απολύσεων. Υπάρχουν στρατηγικές για τέτοια απορρόφηση, υπάρχουν και μυαλά για να τις οργανώσουν. Η ανασύνταξη του κράτους είναι αντιφατικό να επιδιωχθεί με άγονες θυσίες, με ευνουχισμό της δημιουργικότητας πλήθους ανθρώπων.
Επειδή τα κόμματα ταύτισαν τον διορισμό με το ρουσφέτι, ταυτίστηκε και η απόλυση με τον διωγμό, την τιμωρία. Αλλά το να λειτουργήσει παραγωγικά το κράτος με σωστή στελέχωση θα είναι για όλους μέγα καλό, ζωτική κοινωνική κατάκτηση. Και αυτή την κατάκτηση είναι αδύνατο να την καταλάβουν, να τη σχεδιάσουν, να την πραγματοποιήσουν τα κόμματα του σημερινού φαύλου πολιτικού συστήματος.
Λύση που να απελευθερώνει τη χώρα από την κομματοκρατία, δηλαδή την τυραννία και την υπανάπτυξη, μπορούμε να βρούμε; Κάποτε απειλή για τη δημοκρατία ήταν η αυθαιρεσία του λοχία. Τώρα την κατάλυση της δημοκρατίας τη σαρκώνουν τα κόμματα. Ποια είναι η λύση;

(αναδημοσίευση από εφημερίδα "Καθημερίνη" 24-10-2010)

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ....

Η κ. Δραγώνα, εν όψει εκλογών, παραιτήθηκε. Εξετέλεσε, όμως, την αποστολή της της με ιδιαίτερο ζήλο: Να περάσει ότι κατάφερε να περάσει και να δοκιμάσει τις αντοχές της κοινωνίας και τον αριθμό και την ένταση  των αντιδρούντων στα εθνομηδενιστικά σχέδια που αργά αλλά σταθερά υλοποιούνται....Η επόμενη Δραγώνα είναι θέμα χρόνου, ενώ το έργο της "παλιάς" ιδιαίτερα στην Θράκη δεν θα πειραχτεί, δυστυχώς, από καμία κυβέρνηση. Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ κ. Ειδική Γραμματέα....... Και ελπίζουμε, τώρα που θα έχεις ελεύθερο χρόνο να καταφέρεις να πάρεις και πτυχίο για να συνοδεύει το διδακτορικό σου!!!!!!

ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΦΙΛΟΤΙΜΟ ΚΥΡΙΕ ΔΗΜΑΡΧΕ.....

ΤΟΑΥΤΟΝΟΗΤΟ: Σε οποιαδήποτε (σχετικά) ευνομούμενη χώρα και κατέπέκταση πόλη, μετά από 3 νεκρούς ποδηλάτες σε μια χρονιά και μετά από την κάτωθι εκδήλωση, ο Δήμαρχος της (με τους 0 ποδηλατόδρομους σε μια τετραετία) θα είχε παραιτηθεί. Ο δικός μας καμαρώνει και ετοιμάζεται να επανεκλεγεί.... Χάρισμά μας!  Ποδηλατόδρομους τώρα!

Στην Κατερίνη τα αυτοκίνητα έχουν προτεραιότητα παντού: στην άσφαλτο, στις διαβάσεις πεζών, στα πεζοδρόμια… Εκατοντάδες πολίτες έστειλαν σήμερα το δικό τους ηχηρό μήνυμα: «Σε αυτή την πόλη ζούμε κι εμείς, οι ποδηλάτες και απαιτούμε το χώρο που μας ανήκει!» Μεγάλη ποδηλατοπορεία διαμαρτυρίας πραγματοποιήθηκε σήμερα, 24 Οκτωβρίου στην πόλη της Κατερίνης. Περίπου 500 ποδηλάτες, όλων των ηλικιών, κατέκλυσαν το πρωί της Κυριακής την κεντρική πλατεία της πόλης και στις 11:00 ξεκίνησε ένα μεγάλο κομβόι με κατεύθυνση προς την Παραλία Κατερίνης. Με κουδουνίσματα και σφυρίχτρες οι πολίτες αποδοκίμασαν, για μια ακόμη φορά, την πολιτική όλων των δημοτικών αρχόντων των τελευταίων δύο δεκαετιών, αλλά και της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, οι οποίοι με την πλήρη αδιαφορία τους για το φιλικό αυτό και συμφέρον μέσο μεταφοράς, κατάφεραν το ακατόρθωτο: Σε μία τελείως επίπεδη πόλη, όπως η Κατερίνη, σήμερα, δεν έχει υπάρχει ούτε ένας σεσημασμένος ποδηλατόδρομος. Το σήμα του ποδηλάτη, ως σήμα κυκλοφορίας, είναι παντελώς άγνωστο στους πολίτες της Πιερίας. Οι ποδηλάτες, με τη βοήθεια της Τροχαίας, αφού εγκατέλειψαν το κέντρο της πόλης κατευθύνθηκαν προς την Περίσταση και στην αρχή του παράδρομου προς την Παραλία, έκαναν στάση για να εναποθέσουν λίγα λουλούδια στο σημείο όπου πρόσφατα παρασύρθηκε θανάσιμα από ΙΧ αυτοκίνητο ο 32χρονος ποδηλάτης Βασίλης Πόδας. Οι πολίτες, συγκεντρωμένοι γύρω από το σημείο του δυστυχήματος, κράτησαν ενός λεπτού σιγή, πράγμα το οποίο επανέλαβαν λίγα χιλιόμετρα παρακάτω, όπου πριν λίγες εβδομάδες συνέβη άλλο ένα θανατηφόρο ατύχημα, με θύμα πάλι έναν νέο ποδηλάτη. Ενδιάμεσος σταθμός της ποδηλατοπορείας ήταν η πλατεία της Παραλίας, όπου έγινε 15λεπτη στάση και διανεμήθηκαν σάντουιτς και νερά στους ποδηλάτες. Εκεί οι διοργανωτές ανακοίνωσαν τα αιτήματα των φορέων που συμμετείχαν στην κοινή δράση, με βασικότερα τα δύο παρακάτω: Άμεση διαβούλευση με τις ποδηλατικές ομάδες και τα κινήματα πολιτών για κάθε έργο υποδομής στο Δήμο. Άμεση ένταξη του ποδηλάτου σε κάθε σχεδιασμό έργου οδοποιίας και υποδομών «Δεν μπορεί ένας δήμαρχος και κάποιοι τεχνοκράτες δημοτικοί σύμβουλοι, οι οποίοι ποτέ δεν πήγαν στο Δημαρχείο με ποδήλατο, να αποφασίζουν για την κατασκευή ποδηλατοδρόμων στην πόλη μας. Δεν μπορεί ο οδηγός της μερσεντές να αποφασίσει για την τύχη του ποδηλάτη! Το ανεχτήκαμε τόσα χρόνια, όμως τώρα έχει φτάσει ο κόμπος στο χτένι. Τώρα παίζεται η ζωή των παιδιών μας! Στην πόλη των αμέτρητων κυκλικών κόμβων και των φαρδιών πεζοδρομίων του Σάββα Χιονίδη, τα αυτοκίνητα έχουν προτεραιότητα παντού: στην άσφαλτο, στις διαβάσεις πεζών, στα πεζοδρόμια. Πεζοί και ποδηλάτες ζούμε ένα πρωτοφανές δράμα στο οποία αποφασίσαμε να δώσουμε ένα τέλος. Σε αυτή την πόλη ζούμε κι εμείς, οι ποδηλάτες και απαιτούμε το χώρο που μας ανήκει και όχι αυτόν ανάμεσα στα κολωνάκια και στα παρκαρισμένα αυτοκίνητα» έλεγαν αγανακτισμένοι οι συγκεντρωμένοι πολίτες στην πλατεία της Παραλίας. Οι συμμετέχοντες φορείς αποφάσισαν να ορίσουν από έναν εκπρόσωπο για να συγκροτηθεί μια επιτροπή, η οποία αμέσως μετά της εκλογές θα επισκεφτεί τη Δημοτική Αρχή για να κατατεθούν τα αιτήματα των φορέων και να δρομολογηθούν άμεσα οι διαδικασίες κατασκευής έργων για τους ποδηλάτες. «Την καραμέλα των μεγαλεπήβολων τεχνικών μελετών από πανεπιστημιακά ιδρύματα και …ειδήμονες συγκοινωνιολόγους ας την ξεχάσουν! Με λίγα κιλά χρώμα και βέβαια, πολιτική βούληση, θα μπορούσαν να είχαν κατασκευαστεί δεκάδες ποδηλατόδρομοι στην πόλη μας. Απλά, δεν θέλουν γιατί για την κατασκευή ενός ποδηλατόδρομου δεν απαιτούνται σκαψίματα και ασφαλτοστρώσεις. Από έναν ποδηλατόδομο, τι να φας; Η πίτα της κατασκευής τους είναι πολύ μικρή» έλεγαν με νόημα οι πολίτες μεταξύ τους στα πηγαδάκια που είχαν σχηματιστεί. Μετά από δύο ώρες πορείας οι πολίτες επέστρεψαν στο σημείο εκκίνησης, στην κεντρική Πλατεία της Κατερίνης και εκεί έδωσαν το επόμενο ραντεβού και την υπόσχεση για μεγαλύτερη συμμετοχή. Από σήμερα οι ποδηλάτες της Κατερίνης θα κυκλοφορούν με μια κίτρινη κορδέλα στα ποδήλατά τους. «Δεν μπορούμε να οργανώνουμε κάθε εβδομάδα μια τέτοια μεγάλη πορεία. Μπορούμε όμως, με το δικό μας τρόπο, να κάνουμε αισθητή την παρουσία μας καθημερινά μέσα στην πόλη. Η κίτρινη κορδέλα σημαίνει προειδοποίηση και αίτημα για άμεση αλλαγή γιατί, αν χρειαστεί, οι πολίτες ξέρουν να βγάζουν και …κόκκινη κάρτα» έλεγαν τα μέλη της Εθελοντικής Ομάδας Δράσης Ν. Πιερίας, οι οποίοι πρότειναν τη χρήση της κορδέλας. Μπορεί η πόλη της Κατερίνης, εν έτη 2010 να είναι αδελφοποιημένη με πολλές πόλεις του εξωτερικού, όπως π.χ. με την πόλη του Μάινταλ της Γερμανίας. Όμως οι αντιπροσωπείες της Κατερίνης μας που επί δεκαετίες ολόκληρες πηγαινοέρχονται στο εξωτερικό, φαίνεται να αρκούνται μόνο στην ανταλλαγή σουβενίρ, φωτογραφιών, δελτίων τύπου και σε μεγαλόσχημες δηλώσεις, κάθε φορά που επιστρέφουν από τα ταξιδάκια αναψυχής, πληρωμένα από δημοτικούς πόρους. Δεκαπέντε χρόνια τώρα, κάθε φορά, επιστρέφοντας από το Μάινταλ, η διαφορά σε πεζοδρόμια, πεζούς και ποδηλατόδρομους δεν σας έβγαλε το μάτι; Εθελοντική Ομάδα Δράσης Ν. Πιερίας πηγη: otoposmou.gr

Καλώς σας βρήκαμε!

Είμαστε καινούργιοι αλλά όχι άπειροι. Θα προσπαθήσουμε να προβάλουμε τα καλά αλλά και τα κακά, όπου και αν βρίσκονται. Δεν διαφημίζουμε κόμματα, δεν γλείφουμε, δεν συκοφαντούμε πρόσωπα. Θέλουμε να χτίσουμε ένα καλό ιστολόγιο, μια υγιή φωνή στη μπλογκόσφαιρα.

Η συντακτική ομάδα του ιστολογίου.